Chinese ziekenhuizen

Hangzhou, 27 Februari 18:00.

Dinsdag: Ken je dat gevoel, dat gevoel dat je zegt dat je ziek word. Nou hallo gevoel van ziek worden. Na Lizzy een berichtje te hebben gestuurd om te vragen wat ik moest doen, een paar uurtjes slapen. Helaas niet werken vandaag. Lizzy vertelde me dat als ik koorts krijg dat ik naar het ziekenhuis moet gaan? Hier denk ik 'huh, het is maar een keelontsteking'. Rond 11:00 kwam Lizzy om te kijken hoe het gaat, m'n lichaam- temperatuur is van 37,2 naar 38,6 gegaan. Dus spullen makken en op naar t ziekenhuis.

Wow, zo'n groot ziekenhuis, zo veel mensen. Zo anders. Hier in China is een ziekenhuis, lopende band werk. Bloedprikken gaat hier, door een raam, met ik denk 30 man achter je. Die het heel interessant vinden. Na een uur krijg je de uitslag van het onderzoek, ik heb inderdaad een virus op m'n longen/keel. In Nederland zouden we een weekje op bed moeten liggen en goed uitzieken. Hier word ik binnen no time aan het infuus gelegd voor 5 uur. In die 5 uur heb ik eens goed het ziekenhuis bekeken, het is zo armoedig. Alles zit scheef en er zitten wel honderden scheuren in de muren, vieze gordijnen en stoelen, bedden waar je 1980 tegen kan zeggen.

Woensdag: Vandaag weer aan het infuus, nu in een ander gebouw. Deze 'wachtkamer' is huge! Er zitten denk ik zo'n 60 man te wachten tot ze klaar zijn met hun infuus. Hier kom ik er achter hoe vies sommige mensen kunnen zijn, gewoon op de grond spugen en zo hard rochelen, dat ze er zelf van schrikken.

Donderdag: Vandaag nog één keer naar het ziekenhuis voor controle. Eindelijk voor de laatste keer naar het ziekenhuis en dan morgen weer lekker werken, althans dat dacht ik. De dokter wilde voor de zekerheid een bloedonderzoek. Weer terug naar het andere gebouw, opnieuw bloedprikken, aangezien m'n koorts nu weg is krijgen we een nummertje, 503 is m'n nummer. Ik kijk naar het bord en zie dat nummer 290 aan de beurt is. Dat word even wachten dus.. nog zo'n 200 mensen voor je. Na een uur lang sudoku spelen, ben ik eindelijk aan de beurt en sta ik na 30 seconde weer buiten.

Smiddag's word k gebeld door Lizzy dat er toch nog een virus in m'n bloed zit. Dus weer terug naar het ziekenhuis en opnieuw aan een nieuw infuus. Vandaag een infuus van 2,5 uur. Ze hadden het eerste medicijn te snel gezet, waardoor ik een allergische reactie kreeg. Na een uurtje trok dat weg en was de paniek onder de zusters ook weer weg.

Chinese ziekenhuizen zijn vies, te druk en armoedig. Maar de doktoren hier doen alles om je zo snel mogelijk beter te maken, ze gaan door tot je ook echt beter bent. Ik had even mijn twijfels over het ziekenhuis hier, maar nergens voor nodig.


Nu lekker wat eten buiten de deur met Thirza en een heerlijke Milk tea halen. Ik zeg ' Even lekker genieten'